optziuni
  • info

13 definitzii pentru incuviintzat

din care

Dictzionare explicative

Explica cele mai intalnite sensuri ale cuvintelor.

incuviintzat ~a [At: MINEIUL (1776) 52 1/2 / Pl: ~atzi ~e / E: incuviintza] 1 (Inv) Potrivit. 2 (Inv) Intemeiat. 34 Pentru care sa dat incuviintzare (12). 5 Permis.

INCUVIINTZÁ incuviintzez vb. I. Intranz. A fi de acord. ♦ Tranz. A consimtzi a permite. [Pr.: viin] In + cuviintza.

incuviintza [At: I. NEGRUZZI S. II 150 / Pzi: ~tzez / E: in + cuviintza] 1 vi A fi de acord. 2 vt A permite. 3 vt (Rar) A acorda cuiva un avantaj cerut.

INCUVIINTZÁ incuviintzez vb. I. Intranz. A fi de acord. ♦ Tranz. A consimtzi a permite. In + cuviintza.

INCUVIINTZÁ incuviintzez vb. I. Intranz. A aproba; a fi de acord. Dale drumul sa intre! incuviintza nashul. PAS Z. I 176. Atunci e bine incuviintza frantzuzul. SADOVEANU Z. C. 8. Adevarat incuviintza vecinul din dreapta. C. PETRESCU C. V. 115. ♦ Tranz. (Construit cu dativul) A ingadui a permite; ashi da consimtzamintul. Au incuviintzat fetei sale celei mai mari sa se primble cu el. SBIERA P. 89.

A INCUVIINTZÁ ~éz tranz. 1) A sustzine exprimandushi acordul; a aproba; a consimtzi. Propunerea a fost ~ata. 2) (actziuni) A da voie (sa se efectueze sau sa aiba loc); a ingadui; a permite. [Sil. viin] /in + cuviintza

incuviintzà v. a aproba. [V. cuviintza].

incuviintzéz v. tr. (d. cuviintza). Aprob admit permit: imparatu a incuviintzat k oastea sa se odihneasca treĭ zile.

Dictzionare morfologice

Indica formele flexionare ale cuvintelor (conjugari, declinari).

incuviintzá (a ~) (viin) vb. ind. prez. 3 incuviintzeáza

incuviintzá vb. (sil viin) ind. prez. 1 sg. incuviintzéz 3 sg. shi pl. incuviintzeáza

Dictzionare relatzionale

Indica relatzii intre cuvinte (sinonime, antonime).

INCUVIINTZÁ vb. v. aproba.

INCUVIINTZA vb. a accepta a admite a aproba a consimtzi a se indupleca a ingadui a se invoi a lasa a permite a primi (livr.) a concede (inv. shi pop.) a se prinde (inv. shi reg.) a se pleca (Mold. shi Bucov.) a pozvoli (inv.) a aprobalui a multzumi a ogodi. (A ~ sa scoata la concurs postul vacant.)

A incuviintza ≠ a dezaproba a reproba a respinge

Intrare: incuviintzat
incuviintzat adjectiv
adjectiv (A2)
Surse flexiune: DOR
masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • incuviintzat
  • ‑ncuviintzat
  • incuviintzatul
  • incuviintzatu‑
  • ‑ncuviintzatul
  • ‑ncuviintzatu‑
  • incuviintzata
  • ‑ncuviintzata
  • incuviintzata
  • ‑ncuviintzata
plural
  • incuviintzatzi
  • ‑ncuviintzatzi
  • incuviintzatzii
  • ‑ncuviintzatzii
  • incuviintzate
  • ‑ncuviintzate
  • incuviintzatele
  • ‑ncuviintzatele
genitiv-dativ singular
  • incuviintzat
  • ‑ncuviintzat
  • incuviintzatului
  • ‑ncuviintzatului
  • incuviintzate
  • ‑ncuviintzate
  • incuviintzatei
  • ‑ncuviintzatei
plural
  • incuviintzatzi
  • ‑ncuviintzatzi
  • incuviintzatzilor
  • ‑ncuviintzatzilor
  • incuviintzate
  • ‑ncuviintzate
  • incuviintzatelor
  • ‑ncuviintzatelor
vocativ singular — —
plural — —
* forme elidate shi forme verbale lungi – (arata)
info
Aceste definitzii sunt compilate de echipa dexonline. Definitziile originale se afla pe fila definitzii. Putetzi reordona filele pe pagina de preferintze.
arata:

incuviintza, incuviintzezverb

  • 1. A fi de acord. DEX '09 DEX '98 DLRLC
    sinonime: aproba antonime: dezaproba reproba respinge
    • format_quote Dale drumul sa intre! incuviintza nashul. PAS Z. I 176.
    • format_quote Atunci e bine incuviintza frantzuzul. SADOVEANU Z. C. 8.
    • format_quote Adevarat incuviintza vecinul din dreapta. C. PETRESCU C. V. 115.
    • 1.1. tranzitiv Consimtzi, permite, ingadui. DEX '09 DEX '98 DLRLC
      sinonime: consimtzi permite ingadui
      • format_quote Au incuviintzat fetei sale celei mai mari sa se primble cu el. SBIERA P. 89. DLRLC
etimologie:
  • In + cuviintza DEX '98 DEX '09

info Lista completa de definitzii se afla pe fila definitzii.