darjála sf [At: ALEXI W. / V: darja ~jeá odarja odarjeá odarjie ta~ / Pl: ~le shi ~jéli / E: bg държала srb držalo] (Pop) 1 Prajina lunga de lemn necioplit. 2 Nuia subtzire shi flexibila. 3 Bata groasa. 4 (Fig) Epitet dat unui om inalt shi deshirat. 5 Coada a unor unelte. 6 Parte mai lunga a imblaciului. 7 Femeie rea incapatzanata. 8 Femeie de nimic.

DARJÁLA darjale s. f. (Reg.) 1. Batz lung shi gros; bata ciomag maciuca; p. ext. maner al unei unelte; coada. 2. Prajina lunga a imblaciului de capatul careia este legat hadaragul. [Pl. shi: darjele] Bg. daržalo.

odarja sf vz darjala

odarjea sf vz darjala

odarjeana^[1] sf vz darjala

odarjie sf vz darjala

odranjana^[1] sf vz darjala

odrigea^[1] sf vz darjala

odrijana^[1] sf vz darjala

DIRJÁLA dirjale s. f. (Regional) 1. Batz (lung shi gros) bita ciomag maciuca; p. ext. coada miner al unei unelte (topor coasa etc.). Se uitau la mine shi parca ma loveau cu beldia cu dirjala asha ma priveau. STANCU D. 396. 2. Prajina lunga a imblaciului de capatul careia este legat hadaragul. Pl. shi: dirjele (SHEZ. VII 122).

dirjála f. pl. e (bg. dŭržalo miner coada de topor rus. deržálka miner. V. dirja samoderjetz). Vest. Jerdie prajina. Coada de topor de sapa sh.a. Est. Fig. Persoana prea inalta shi slaba (in Trans. toroapa). V. patachie premeteala shtremeleag toropala.

odírja f. pl. ĭ (d. vsl. odrŭžati a cuprinde. V. dirja). Coada care impreuna cu hadaragu formeaza imblaciu. V. oglava.

darjála (rar) s. f. g.d. art. darjálei; pl. darjále

darjála s. f. g.d. art. darjálei; pl. darjále

DARJÁLA s. v. bata ciomag coada maciuca maner par prajina.

dirjala s. v. BITA. CIOMAG. COADA. MACIUCA. MINER. PAR. PRAJINA.

dirjála (jéli) s. f. 1. Miner toarta. 2. Manivela. 3. Nuia batz. Var. dirja dirje odirje. Sl. družalo „manivela” cf. bg. darzalo (Candrea Scriban) shi pentru ultima var. sb. održa.

odarja odarji s.f. (pop.) coada la imblaciu.