VLASTÁR vlastare s. n. 1. Lastar. 2. Fig. Urmash descendent (al unei familii). [Pl. shi: (m.) vlastari] Din ngr. vlastári.

vlastar sn [At: BIBLIA (1688) 30¹/47 / V: (inv) ~e (Pl: ~tari) sf (reg) vra~ / Pl: ~e ~i sm / E: ngr βλαστάρι] 1 Ramura tanara subtzire shi flexibila care se dezvolta din radacina sau din tulpina unei plante lemnoase Si: lastar mlada mladitza. 2 (Fig) Descendent al unei familii.

vlastar s.n. s.m. 1 (bot.) Ramura tinara subtzire shi flexibila care se dezvolta din radacina sau din tulpina unei plante lemnoase (shi care poate servi k altoi); lastar. In umbra ei pasc inca mieii shajung vlastarii brazi puternici (MACED.). ◊ Fig. Papa Ioan al XXIIlea porunci... sa stirpeasca din radacina totzi vlastarii ereziei din via Domnului (EMIN.). 2 Fig. Descendent urmash coboritor al unei familii. Patru copii patru vlastari ce creshteau din plin (D. ZAMF.). • pl. n. e m. i. /<ngr. βλαστάρι.

VLASTÁR vlastare s. n. 1. Lastar. 2. Fig. Descendent coborator al unei familii. [Pl. shi: (m.) vlastari] Din ngr. vlastári.

VLASTÁR vlastare s. n. 1. Lastar. Din tulpina batrina shi putreda a fagului incoltzesc vlastare tinere shi vioaie. RUSSO O. 27. 2. Descendent coboritor al unei familii. Lui i va reveni cuvintul hotaritor in alegerea carierii tinarului vlastar. VORNIC P. 10. Gh. Eminovici a trimis pe acest intii vlastar al sau sa studieze medicina la Viena. CALINESCU E. 32. Nicolaie Postelnicu vlastarul unei vechi familii boiereshti saracit de tot. REBREANU R. I 55. Pl. shi: (m.) vlastari (COSHBUC P. I 285).

VLASTÁR ~e m. 1) Ramura noua care rasare din radacina sau tulpina unei plante lemnoase; mladitza; lastar. 2) fig. Descendent al unei familii; urmash. /<ngr. vlastári^[1]

vlastar m. 1. primul coltz sau germen ce dau semintzele plantelor; 2. ramura noua sau frunza ieshita din radacina cea veche; 3. ramura tanara altoita pe alta planta; 4. fig. progenitura. [Gr. mod. VLASTÁRI mladitza].

vlastár shi lastár m. shi n. pl. e (ngr. vlastári d. vgr. blastárion; bg. vlastár shi lastár vsl. vlastarĭ). Ramura rasarita de curind: vlastarĭ tinerĭ rasaritzĭ din tulpinele unor gigantzĭ trintitzĭ de furtuna (A. Frunza VR. 1922 7 77). Fig. Odrasla progenitura: educarea tinerelor vlastare ultimu vlastar al uneĭ familiĭ. Munt. Lastarish: staŭ la umbra in lastar (Br.Voĭn. Puĭul). SHi vlastáre f. pl. arĭ.

vlastár s. n. pl. vlastáre

vlastár s. n. pl. vlastáre/vlastári

vlastar re (urmashi ai unei familii).

VLASTÁR s. 1. v. lastar. 2. v. copil. 3. v. urmash.

VLASTAR s. 1. (BOT.) lastar mlada mladitza smicea (inv. shi pop.) odrasla (reg.) loaza mladoak. (~ de salcie.) 2. copil odrasla progenitura (pop. shi fam.) prasila (inv.) nashtere. (Asta e ~ lui.) 3. coboritor descendent odrasla progenitura scoboritor urmash vitza (pop. shi fam.) prasila (inv. shi reg.) ramashitza (prin Transilv.) poroditza (inv.) maradic rod samintza semintzenie semintzie urmator. (~ de domn.)

DUMINICA VLASTÁRILOR s. v. duminica floriilor florii.

duminica vlastarilor s. v. DUMINICA FLORIILOR. FLORII.

vlastár (re) s. n. Mladitza puiet. Var. lastar. Mr. megl. vlastar. Mgr. βλαστάριον prin intermediul bg. vlastara vlastari var. din bg. sb. lastar (Miklosich Fremdw. 104; Tiktin; cf. Vasmer Gr. 88) cf. alb. vljastar tc. lastaria. Der. (v)lastaret s. n. (cring lastarish); (v)lastari vb. (a da lastari); vlastarish s. n. (multzime de lastari).