MÁISTRU maishtri s. m. 1. Persoana care are (shi practica) o meserie; meshter meseriash; (in special) meseriash cu calificare superioara caruia de obicei i se incredintzeaza conducerea shi organizarea activitatzii de productzie dintrun anumit sector al unei intreprinderi; maestru. ♦ Persoana iscusita indemanatica abila priceputa. 2. Persoana care invatza instruieshte pe cineva. Din germ. Meister.

maistru sm [At: MAIOR IST. 31/1 / V: (reg) ~ter ~tar ~tare ~tar ~tor ~tore ~tur / Pl: ~ishtri (rar) ~ri / E: ger Meister srb majstor bg майстор] 1 Meseriash. 2 Muncitor calificat care conduce o sectzie productiva intro intreprindere sau intr un atelier. 3 (Reg; ics) Dea maistorii Joc de copii in care fiecare participant simuleaza prin gesturi caracteristice un meshteshug. 4 (Pfm; ie) Maistor strica (shi drege de frica) sau stricamaistor Meseriash prost sau neindemanatic Vz meshter 5 (SHi irn) Persoana priceputa. 6 Persoana inzestrata cu talent cunoshtintze shi experientza intrun anumit domeniu de activitate. 7 Persoana care invatza instruieshte pe cineva Vz maestru³.

MÁISTRU maishtri s. m. 1. Persoana care are (shi practica) o meserie; meshter; meseriash; (in special) muncitor calificat care conduce de obicei o sectzie productiva intro intreprindere sau intrun atelier; maestru. ♦ Persoana iscusita indemanatica abila priceputa. 2. Persoana care invatza instruieshte pe cineva. Din germ. Meister.

MÁISTRU ¹ maishtri s. m. Muncitor cu o calificare superioara care de obicei conduce un mic sector al productziei intro intreprindere sau este proprietarul unui mic atelier. Instruirea practica la locul de munca se face de catre muncitori calificatzi maishtri shi maishtri instructori. SCINTEIA 1955 nr. 3194. Pronuntzat: maistru. Variante: máistar (POPOVICIBANATZEANU V. M. 37) máistor (POPOVICIBANATZEANU V. M. 38) máistur (DUNAREANU CH. 69) s. m.

MÁISTRU s.m. 1. Lucrator cu calificare superioara intro meserie etc. (care conduce o sectzie a unui atelier sau care poseda un mic atelier propriu). 2. Maestru (3) [in DN]. [Pron. maistru var. maistar maistor s.m. / < germ. Meister].

MÁISTRU s. m. 1. muncitor cu calificare superioara intro meserie etc. 2. instructor indrumator al instruirii practice a ucenicilor elevilor sau muncitorilor tineri. (< germ. Meister)

MÁISTRU ~shtri m. 1) Muncitor calificat care indrumeaza altzi muncitori sau care conduce un sector de productzie; meshter. 2) Persoana care da dovada de pricepere de iscusintza intrun anumit gen de activitate. /<germ. Meister

maistar sm vz maistru

maistor sm vz maistru

maistur sm vz maistru

MÁISTAR s. m. v. maistru¹.

MÁISTOR s. m. v. maistru¹.

MÁISTUR s. m. v. maistru¹.

MÁISTAR s.m. v. maistru.

MÁISTOR s.m. v. maistru.

máĭstor ur shi máĭstru m. (vsl. bg. sirb. májstor d. ngr. má[g]istros máistoros care e lat. magister shi it. maestro de unde shi germ. meister shi de aicĭ ung. mester. V. meshter). Vest. Meshter (in vreo meserie).

máistru (meshter) (mais) s. m. art. máistrul; pl. máishtri art. máishtrii

máistru (meshter) s. m. (sil. mais) art. máistrul; pl. máishtri art. máishtrii

maistru (2 sil.)

maistru shtri (meshteshugar dar shi: maistru de desen muzica etc.).

MÁISTRU s. maestru meshter. (~ intro uzina.)

MAISTRU s. maestru meshter. (~ intro uzina.)

MAISTRU s. m. 1. Persoana care are (shi practica) o meserie meshter meseriash; muncitor calificat care (de obicei) conduce o sectzie productiva intro intreprindere sau intrun atelier. Au nu ar fi stat inprotiva gotzii k sa nu iese romanii agonisitorii locurilor shi maisturii carii tocma le era lipsa din tzeara? MAIOR IST. 31/1. Hei! asha maistor eshti tu! TZICHINDEAL F. 197/7. Lucratori slugi sint 12 osebit de maisteru (a. 1850). DOC. EC. 982. In Banat opincarii (argasitorii duvarii loderii) precum shi totzi ceilaltzi meseriashi in limbajul lor se numesc maistori. PAMFILE I. C. 43. Vazu alergind in goana pe. . . maistrul echipei care lucra in ziua aceea la sonda. SCINTEIA 1952 nr. 2361. Dupa ce maturai vreo doi ani te lua in primire un maistru. V. ROM. martie 1955 228. Brade brade... Ei te vor taia SHi teor rasturna Maisteri vor veni SHi te vor ciopli. MARIAN I. 108. A chemat un maister a scogit grinda casii sha bagat bani multz acolo. GRAIUL I 253. ◊ (Urmat de determinari care arata specialitatea meseria) Maistru minier. NOM. PROF. 69. Venea maistrul electrician. V. ROM. martie 1954 235 cf. FD I 168. Maistar lemnar. ALR II/I h 221. Maistar clopotari. ALR II 4269/141. Maistor cutzitari. ib. 6501/64 cf. 6484/36. ◊ Dea maistorii = numele unui joc de copii in care fiecare participant simuleaza prin gesturi caracteristice un meshteshug. Cf. ALR II 4353/64. ◊ E x p r. Maistor strica (shi drege de frica) sau stricamaistor = meshterul strica (shi drege de frica) v. m e sh t e r. Cf. I. CR. III 119 com. PASHCA. 2. (Uneori ironic) Persoana iscusita indeminatica abila priceputa. Care e maistor shi care shtie mai frumos pre noi sa ne amageasca tocma asha e. TZICHINDEAL F. 73/20. Sai recunoashtem maishtri in lingushiri in injurii shi in calomnii shi sa trecem. GHICA S. 172. Lasa k mis io maistor pentru ea. ALEXICI L. P. 248. Maistor de joc. ALR I 1471/51. ◊ (Adjectival) Baba o avut tri fete iar asha maistore de vrajit. ALEXICI L. P. 257. 3. Persoana inzestrata cu talent cunoshtintze shi experientza intrun anumit domeniu de activitate. O statua de un maistor batrin shi iscusit facuta. TZICHINDEAL F. 401/8 cf. 401/22. K se zbate k un sculptor fara bratze shi k geme K un maistru ceasurzeshte in momentele supreme Pina nu ajungen culmea dulcii muzice de sfere. EMINESCU O. I 160. Maistrul Ruben era un batrin de o antica frumusetze id. N. 52. 4. (Urmat de determinari care indica domeniul specialitatea) Persoana care invatza instruieshte pe cineva. V. m a e s t r u² (2). Maistru (profesor de shah). NOM. PROF. 82. Maistru de biliard. ib. Pl.: maishtri shi (rar) maishtri. SHi: (regional) máister máistar máistare (ALR I 1824/341) máistir (ALR I 1825/554) máistor máistore (ALR I 1824/116) máistur s. m. Din germ. Meister. Pentru maistor maistur cf. scr. m a j s t o r bg. майстор.