zanganit sn [At: NEGRUZZI S. III 366 / V: (rar) zarg~ zin~ (inv) zan~ / Pl: ~uri / E: zangani] 12 Zanganeala (12).

zanganit s.n. Sunet vibrator (shi suparator) zgomot specific produs de unele obiecte din metal sau din sticla prin mishcare sau prin lovire; zanganeala zanganire zangat zanganitura. Un zanganit de pinteni (CE. PETR.). • pl. uri. shi zinganit zinganit s.n. /v. zangani.

ZANGANÍT zanganituri s. n. Zanganire. Farmecul acestor remorci nul constituie numai ushile. Mai e zanganitul de geamuri shi uruitul de fierarie veche. BOGZA A. I. 246. Colonelul intinse picioarele sub masa cu un zanganit de pinteni. C. PETRESCU I. I 8. Vreau linishte... vreau pace. Nu vreau zanganit de arme care poatear deshtepta Dincolo de muntzi Dushmanul ce pindeshte tzara ta. DAVILA V. V. 66. Variante: zinganít (SADOVEANU O. VIII 39 IONESCURION C. 119 ANGHELIOSIF C. M. II 42) zinganít (CONTEMPORANUL VIIII 213) s. n.

ZANGANÍT zanganituri s. n. Zanganire; zgomot metalic specific produs de unele obiecte prin lovire sau prin izbire. [Var.: zinganít zanganít s. n.] V. zangani.

ZANGANÍT ~uri n. 1) v. A ZANGANI. 2) Zgomot produs de obiectele de sticla sau de metal la lovire cadere sau rostogolire; zdranganit; zornait; zuruit. /v. a zangani

zanganit n. sgomot ce fac armele shi alte corpuri sonore intreciocninduse.

zanganít n. pl. urĭ. Sunet de sabiĭ izbite sh. a.

zanganit sn vz zanganit

zinganit sn vz zanganit

ZINGANÍT s. n. v. zanganit.

zanganít s. n. pl. zanganíturi

zanganít s. n. pl. zanganíturi

ZANGANÍT s. 1. zanganeala zanganire zanganitura (reg.) zangat. (~ de arme.) 2. v. zornait.

ZANGANIT s. 1. zanganeala zanganire zanganitura (reg.) zangat. (~ de arme.) 2. zanganeala zanganire zanganitura zornaiala zornait zornaitura zuruiala zuruit zuruitura (rar) zornet (reg.) zurai. (~ de lantzuri.)