MOJICÍE mojicii s. f. Fapta atitudine sau vorba de mojic (1); obraznicie grosolanie badaranie mitocanie. Mojic + suf. ie.

mojicie sf [At: CANTEMIR HR. 133 / Pl: ~ii / E: mojic + ie] 1 (Inv) Stare conditzie a mojicului (1). 2 Vorba fapta atitudine comportare de mojic (3) Si: badaranie grosolanie mitocanie.

MOJICÍE mojicii s. f. Fapta purtare sau vorba de mojic (1); obraznicie grosolanie badaranie mitocanie. Mojic + suf. ie.

MOJICÍE mojicii s. f. Fapta purtare sau vorba de mojic (1); grosolanie necuviintza obraznicie badaranie. Se gaseau shi cucoane mai indraznetze care sal dojeneasca in fatza cu gind de al mai ciopli shi al mai scoate din... obishnuita lui mojicie. HOGASH H. 80. Auzi dirzie! Blastamatzie! Obraznicie! SHi mojicie! ALECSANDRI T. I 111. La o mojicie atit de mare Vitzelul raspunde k va ashtepta. ALEXANDRESCU M. 355.

MOJICÍE ~i f. inv. 1) Stare de mojic. 2) Comportare de mojic; badaranie; mitocanie. /mojic + suf. ~ie

mojicie f. fapta sau vorba mojiceasca.

mojicíe f. (d. mojic). Fam. Purtare de mojic fapta mojiceasca.

mojicíe s. f. art. mojicía g.d. art. mojicíei; pl. mojicíi art. mojicíile

mojicíe s. f. art. mojicía g.d. art. mojicíei; pl. mojicíi art. mojicíile

MOJICÍE s. v. mitocanie.

MOJICIE s. badaranie grosolanie impolitetze indelicatetze mahalagism mitocanie mirlanie necuviintza nepolitetze tzaranie vulgaritate (pop.) mocoranie mocofanism (reg.) modoranie (inv.) grosime ritanie (rar fig.) necioplire. (~ lui mia displacut.)