consecventza sf [At: STAMATI D. / Pl: ~tze / E: fr conséquence lat consequentia] 1 Situatzie de a fi consecvent (2). 2 (Ilav) Cu ~ in mod consecvent (2).

CONSECVÉNTZA consecventze s. f. Faptul de a fi consecvent. Consecventza in opinii. ◊ Loc. adv. Cu consecventza = in mod consecvent.

CONSECVÉNTZA s.f. 1. (In logica scolastica) Implicatzia shi decurgerea formulelor logice una din alta. 2. Caracteristica a gandirii corecte care respecta legile shi regulile de formare shi transformare intrun sistem deductiv. ♦ Fel de a actziona logic shi pe aceeashi linie de conduita; linie de conduita ferma neschimbatoare. ◊ Cu consecventza = in mod consecvent. [Var. consecuentza s.f. / cf. lat. consequentia it. consequenza fr. conséquence].

CONSECVÉNTZA s. f. faptul de a fi consecvent. ◊ (in logica scolastica) implicatzia shi decurgerea formulelor logice una din alta. ◊ caracteristica a gandirii corecte care respecta legile shi regulile de formare shi transformare intrun sistem deductiv. (< fr. conséquence lat. consequentia)

CONSECVÉNTZA ~e f. Caracter consecvent. [G.D. consecventzei] /<fr. conséquence lat. consequentia

consecventza f. l. ceea ce rezulta ceea ce se deduce dintr’un principiu dintr’un fapt; 2. urmarea ce poate avea un lucru; 3. importantza: lucru fara consecventza.

consecuentza^[1] sf vz consecventza

CONSECUÉNTZA s.f. v. consecventza.

*consecŭéntza f. pl. e (lat. consequentia. V. secŭentza). Urmare rezultat. Concluziune deductziune. Importantza: lucru fara consecŭentza. In consecŭentza conform celor precedente: fiindca teaĭ purtat raŭ veĭ fi tratat in consecŭentza. Fals cventza orĭ cintza.

consecvéntza s. f. g.d. art. consecvéntzei; pl. consecvéntze

consecvéntza s. f. → secventza

consecventza

consecventza tze (faptul de a fi consecvent).

CONSECVÉNTZA s. constantza stabilitate statornicie. (~ in sentimente.)

CONSECVENTZA s. constantza stabilitate statornicie. (~ in sentimente.)

Consecventza ≠ inconsecventza