optziuni
  • info

10 definitzii pentru ispravnici

Dictzionare explicative

Explica cele mai intalnite sensuri ale cuvintelor.

ISPRAVNICÍ ispravnicesc vb. IV. Intranz. A administra a conduce in calitate de ispravnic. ♦ Tranz. shi refl. A face sau a deveni ispravnic. Din ispravnic.

ISPRAVNICÍ ispravnicesc vb. IV. Intranz. A administra a conduce in calitate de ispravnic. ♦ Tranz. shi refl. A face sau a deveni ispravnic. Din ispravnic.

ispravnici [At: NEGRUZZI S. I 239 / Pzi: ~icesc / E: ispravnic] (Inv) 1 vi A indruma un grup de oameni. 2 vt A conduce o institutzie o organizatzie avand intreaga raspundere in domeniul respectiv Si: a conduce a guverna. 3 vt A administra o moshie sau o subdiviziune teritoriala a unui stat. 4 vt A imputernici pe cineva sa faca ceva. 5 vt A indeplini o misiune. 6 vt A termina o lucrare o actziune. 78 vtr A (se) face prefect.

ISPRAVNICÍ ispravnicesc vb. IV. Intranz. (Invechit) A administra a guverna a conduce (un judetz).

ISPRAVNICI vb. (TZR) A conduce. Samuil sta ispravnicind preste ei. BIBLIA (1688). Etimologie: ispravnic + suf. i. Vezi shi ispravnic ispravnicie. Cf. c h i v e r n i c h i v e r n i s i (1) h a t m a n i s c h i v e r n i s i (1).

ispravnicì v. a se face ispravnic (ironic): in sfarshit m’am ispravnicit! AL.

2) ispravnicésc v. tr. Fac ispravnic. V. refl. Devin ispravnic. V. intr. Functzionez k ispravnic.

Dictzionare morfologice

Indica formele flexionare ale cuvintelor (conjugari, declinari).

ispravnicí (a ~) (inv.) vb. ind. prez. 1 sg. shi 3 pl. ispravnicésc imperf. 3 sg. ispravniceá; conj. prez. 3 sa ispravniceásca

ispravnicí vb. ind. prez. 1 sg. shi 3 pl. ispravnicésc imperf. 3 sg. ispravniceá; conj. prez. 3 sg. shi pl. ispravniceásca

Dictzionare relatzionale

Indica relatzii intre cuvinte (sinonime, antonime).

ISPRAVNICÍ vb. v. administra autoriza carmui conduce delega gospodari imputernici investi.

ispravnici vb.v. ADMINISTRA. AUTORIZA. CIRMUI. CONDUCE. DELEGA. GOSPODARI. IMPUTERNICI. INVESTI.

Intrare: ispravnici
verb (VT406)
Surse flexiune: DOR
infinitiv infinitiv lung participiu gerunziu imperativ pers. a II-a
(a)
  • ispravnici
  • ispravnicire
  • ispravnicit
  • ispravnicitu‑
  • ispravnicind
  • ispravnicindu‑
 singular plural
  • ispravniceshte
  • ispravnicitzi
numarul persoana prezent conjunctiv prezent imperfect perfect simplu mai mult k perfect
singular I (eu)
  • ispravnicesc
 (sa)
  • ispravnicesc
  • ispravniceam
  • ispravnicii
  • ispravnicisem
a II-a (tu)
  • ispravniceshti
 (sa)
  • ispravniceshti
  • ispravniceai
  • ispravnicishi
  • ispravniciseshi
a III-a (el, ea)
  • ispravniceshte
 (sa)
  • ispravniceasca
  • ispravnicea
  • ispravnici
  • ispravnicise
plural I (noi)
  • ispravnicim
 (sa)
  • ispravnicim
  • ispravniceam
  • ispravniciram
  • ispravniciseram
  • ispravnicisem
a II-a (voi)
  • ispravnicitzi
 (sa)
  • ispravnicitzi
  • ispravniceatzi
  • ispravniciratzi
  • ispravniciseratzi
  • ispravnicisetzi
a III-a (ei, ele)
  • ispravnicesc
 (sa)
  • ispravniceasca
  • ispravniceau
  • ispravnicira
  • ispravnicisera
* forma nerecomandata sau greshita – (arata)
* forme elidate shi forme verbale lungi – (arata)
info
Aceste definitzii sunt compilate de echipa dexonline. Definitziile originale se afla pe fila definitzii. Putetzi reordona filele pe pagina de preferintze.
arata:

ispravnici, ispravnicescverb

  • 1. A administra a conduce in calitate de ispravnic. DEX '09 DEX '98 DLRLC
etimologie:
  • ispravnic DEX '98 DEX '09

info Lista completa de definitzii se afla pe fila definitzii.