POCNÍRE s. f. Actziunea de a pocni. [Var.: pocaníre s. f.] V. pocni.

pocnire sf [At: DRLU / V: (inv) ~cmire / Pl: ~ri / E: pocni] 1 Producere a unui zgomot caracteristic prin lovire batere apasare Si: plesnire trosnire (pop) pocneala (1) pocnit¹ (1). 2 Lovire scurta shi puternica in ceva sau in cineva Si: (pop) pocnit¹ (2). 3 Producere a unui zgomot caracteristic prin trantirea ushilor sau a ferestrelor una de alta Si: (pop) pocnit¹ (3). 4 Producere a unui zomot caracteristic in urma exploziei a descarcarii unei arme etc. Si: (pop) pocnit¹ (4). 5 (Fig) Izbucnire neashteptata Si: (pop) pocnit¹ (5). 6 Producere a unui zgomot caracteristic in urma arderii Si: (pop) pocnit¹ (6). 7 Trosnire a oaselor a incheieturilor Si: (pop) pocnit¹ (7). 8 Zvacnire a tamplelor Si: (pop) pocnit¹ (8). 910 (Crapare sau) spargere violenta shi de obicei cu zgomot la presiune interioara apasare lovire Si: (pop) pocnit¹ (910). 11 (Spc) Fisurare. 12 Desfacere brusca a mugurilor Si: (pop) pocnit¹ (11). 13 Rupere prin intindere solicitare prea mare Si: (pop) pocnit¹ (12).

POCNÍRE pocniri s. f. Actziunea de a pocni. [Var.: pocaníre s. f.] V. pocni.

pocmire sf vz pocnire

pocníre s. f. g.d. art. pocnírii

pocníre s. f. g.d. pocnírii; pl. pocníri

pocaníre (reg.) s. f. g.d. art. pocanírii; pl. pocaníri

pocaníre s. f. g.d. art. pocanírii; pl. pocaníri

POCNÍRE s. 1. v. plesnire. 2. v. spargere.

POCNIRE s. 1. plesnire trosnire. (~ din bici.) 2. ciobire ciobit ciocnire crapare crapat fisurare fisurat plesnire plesnit spargere spart. (~ a unui vas.)