izbucnire sf [At: NEGRUZZI S. I 6 / V: sbuc~ zbuc~ zbug~ (inv) izbac~ / Pl: ~ri / E: izbucni] 1 Izvorare a apei cu putere Si: tzashnire (inv) izbucneala (1). 2 Aprindere brusca a focului sau a luminii Si: (inv) izbucneala (2). 3 (Fig) Nashtere brusca a unei pasiuni sau revolte Si: (inv) izbucneala (3). 4 Explozie neashteptata a unei arme de foc Si: (inv) izbucneala (4). 5 Eruptzie neashteptata a unui vulcan Si: (inv) izbucneala (5). 6 Manifestare zgomotoasa sau violenta a unui om Si: (inv) izbucneala (6). 7 (Pan) Zvacnire. 8 (Pan) Smucire.

IZBUCNÍRE izbucniri s. f. Faptul de a izbucni shi rezultatul lui; dezlantzuire. Se auzeau in sat din vreme in vreme izbucniri de glasuri. SADOVEANU O. VII 123. Izbucnirea mea era nelalocul ei vulgara fara temei. CAMIL PETRESCU U. N. 15. Taceri bosumflate izbucniri violente cuvinte invershunate care se incrucishau k sabiile ascutzite. BART E. 227. ♦ Explozie. Sunetul clopotelor izbucnirile tunurilor faceau toate la un loc un vuiet incurcat. ODOBESCU S. I 111. Gestul acesta fu k izbucnirea unei mine. NEGRUZZI S. I 6. ◊ Fig. Fiecare vers e o izbucnire de lumina. GHEREA ST. CR. II 48.

izbacnire sf vz izbucnire

izbucníre s. f. g.d. art. izbucnírii; pl. izbucníri

izbucníre s. f. g.d. art. izbucnírii; pl. izbucníri

IZBUCNÍRE s. 1. v. eruptzie. 2. v. dezlantzuire. 3. rabufneala rabufnire (rar) rabufnitura. (O ~ nervoasa.)

IZBUCNIRE s. 1. eruptzie irupere iruptzie navalire rabufnire tzishnire. (~ petrolului din pamint.) 2. declanshare dezlantzuire iscare incepere pornire producere stirnire venire (inv. shi reg.) scornire (inv.) prorupere proruptzie. (Inainte de ~ vijeliei.)