glava sf [At: (sec. XVIII) ap. GCR I 245/16 / V: gleva / Pl: (rar) ~ve / E: bg глава] (Inv) 1 Cap de animal. 2 Cap mare shi prost. 3 Capitol. 4 (Min; Ban) Grinda de sustzinere.

glava f. fam. cap gros capatzana. [Slav. GLAVA cap].

gláva f. pl. e saŭ glavĭ (vsl. glava bg. glavá cap. V. gloaba gologan oglabnic oglava). Vechĭ. Capitul glavizna. Azĭ. Iron. Cap de om prost devla.

gleva sf vz glava

GLÁVA s. v. cap capitol capatzana craniu cutie craniana harca scafarlíe tigva tzeasta.

glava s. v. CAP. CAPITOL. CAPATZINA. CRANIU. CUTIE CRANIANA. HIRCA. SCAFIRLIE. TIGVA. TZEASTA.

GLÁVA gláve s. f. 1. (Peior.) Cap capatzana bostan. 2. (Inv.) Capitol. (din sl. glava; cf. bg. sb. glava pol. glowa rus. golova ngr. γκλάβα = incapatzanat)

gláva (ve) s. f. 1. Cap. 2. (Inv.) Capitol. Sl. glava (Cihac II 121; Conev 87) cf. bg. sb. glava pol. glowa rus. golova ngr. γϰλάβα „capatzina”. Primul sens are totdeauna o nuantza depreciativa. Din sb. pare a proveni glag s. n. (Banat coltz) prin intermediul unei asimilari. Der. glavatzina s. f. (capatzina dovleac) prin incrucishare cu capatzina cf. bg. glavetina; glovotz s. n. (capatzina); glarhnica s. f. (shervet rasucit in forma de colac care se ashaza greutatea purtata pe cap) din sl. glavnikŭ „de cap”; glavizna s. f. (inv. capitol) din sl. glavizna imprumut literar. Cf. sglavoc.