4) ĭa (bg. alb. ĭa) interj. de indemnat orĭ de poruncit: ĭa sa vedem ce e acolo ĭa dute shi vezĭ! Arata uneorĭ dispretzu saŭ ironia saŭ exagerarea: Cineĭ el? ĭa un prost! Tocmaĭ tu teaĭ gasit sa protestezi? Ĭa eŭ! Era shi el ĭa un bĭet copil! Era ĭa atitica de mic! Se intrebuintzeaza la impus tacere: Ĭa! Ce s’aude? Cine vine? Im nord ĭan (din ĭamĭ ĭa imĭ): ĭan damĭ! Vechĭ shi ĭanĭ shi ĭane (d. ne dativ). La Al. P. P. ĭan k ĭacata k. SHi ĭen (nord): ĭen ci vineŭ Tatariĭ ĭacata k veneaŭ Tatariĭ!