vráje (ắji) s. f. Farmec descintec deochi. Var. vraja. Sl. vraža (Cihac II 464) de la vrŭcati „a biigui”. Der. vraji vb. (a face vraji farmece; a incinta a seduce a fascina; a cauta orbeshte a dibui; Arg. a duce cu vorba a amagi; Arg. a vorbi) din sl. vražiti cf. megl. vrajǫs „a vorbi”; vrajitor s. m. (persoana care face vraji); vrajitoare s. f. (femeie care face farmece); vrajitoresc adj. (magic); vrajitorie (var. vrajitura) s. f. (descintec vraja); vrajie s. f. (magie) inv.