vrábie (ắbii) s. f. 1. Pasare mica (Passer domesticus P. montanus). 2. (Arg.) Paznic agent. Mr. harabeu. Sl. vrabij (Miklosich Slaw. Elem. 17; Cihac II 463; Conev 53) cf. bg. vrabĕi slov. vrabelj rus. vorobeĭ. Der. vrabete (var. vrabete v(a)rabetz brabete brabete b(a)rabetz hrabetz hrabete) s. m. (vrabie) din bg. vrabec (Conev 54) sb. vrabac; vrabier s. m. (vinator nepriceput); vrabioara s. f. (vrabie mica; bucata de carne de vita din regiunea shalelor); vrabioi s. m. (masculul vrabiei).