tzínta f. pl. e (vsl. centa „ban” de unde s’a dezvoltat intz. de „cuĭ cu gamalia mare” k cele cu care se orneaza cingatorile tzaraneshtĭ apoĭ „semn de ochit” d. got. kintus „sfert de as” ĭar acesta d. lat. centum „o suta” saŭ quintus „al cincilea”). Piron mic (13 c.m.). Semn in care ocheshtĭ: soldatziĭ daŭ (saŭ trag) la tzinta. Fig. Scop: asta mĭe tzinta. Mica pata alba in frunte la kĭ (steĭ 2). Adv. A te uĭta tzinta a te uĭta k la tzinta de ochit a te uĭta fix. Cu ochiĭ tzinta privind fix (tzagla).