surd a adj. (lat sŭrdus it. sp. sordo pv. cat. sort fr. sourd. V. absurd). Care n’aude saŭ aude raŭ: popa nu toaca de doŭa orĭ pentr’o baba surda. Fig. Care nu vrea s’auda neinduplecat: a raminea surd la rugamintzile cuĭva. Rar. Surda saŭ de surda. adv. In zadar. Fals zgomot surd (dupa fr.) ild. „zgomot infundat” orĭ „inabushit”.