stradánie (i) s. f. 1. (Inv.) Chin suferintza calvar. 2. Efort silintza. Sl. stradanije (Miklosich Slaw. Elem. 46; Cihac II 371). Der. stradalnic adj. (laborios activ harnic) din sl. stradilinu „care indura” cu suf. nic (dupa Tiktin shi Candrea dintrun sl. *stradaniniku); stradanui vb. refl. (Mold. a se cazni a se stradui); stradui vb. refl. (a indura a suferi; a se fortza a se cazni) cf. sl. stradati „a indura”; straduintza s. f. (efort); straduitor adj. (sirguincios silitor).