*statmajor n. pl. staturĭmajore saŭ statmajoare (fr. étatmajor). Corp de ofitzerĭ fara trupa care da directziune armateĭ (adica „creieru armateĭ”). Locu unde se aduna statumajor: ma duc la statumajor. Fig. Totalitatea personagiilor maĭ insemnate intr’un grup: statumajor al (saŭ statmajoru) partiduluĭ. V. shtab.