sortz m. (d. sortzĭ [pl. luĭ soarta] considerat k m.). Lucru care daca ĭese in aintea altuĭa hotarashte soarta (De ex. intr’o urna puĭ doŭa saŭ maĭ multe numere. Daca tragĭ orĭ scotzĭ cutare numar va fi bine saŭ raŭ de acela de care e vorba): multzĭ magistratzĭ la Atena se alegeaŭ pin sortĭ. Fig. Soarta parte: asha ĭa fost sortzu. A trage sortziĭ a te prezenta la recrutare (unde in ainte ceĭ care trebuiaŭ sa intre in oaste trageaŭ un sortz dintró urna. Daca ieshea un sortz care era un numar maĭ mare de cit contingentu necesar tragatoru era aminat pe anu viitor. Daca se intimpla asha de treĭ orĭ scapa de oaste). A trage la sortzi a hotari pin sortzĭ orĭ pin zarurĭ: sa tragem la sortzĭ cine sa plece. SHi sort (Biblia 1688 Lev. 16 8 shi urm.).