smirc (curi) s. n. 1. (Trans.) Caush tigva de scos apa. 2. Ochi de apa loc mocirlos. 3. (Inv.) Viltoare. Var. zmirc smorc zmorc shi der. Sl. smrŭkŭ „tub canal” de la smrŭcati „a goli a scoate” (Miklosich Slaw. Elem. 45; Candrea II 350; Conev 75). Der. smircii vb. (a smiorcai ashi trage mucii; a se miorlai) din sl. smrŭkati sb. smrkati pol. smerkać rus. smorkati; smirci vb. (a se smiorcai a se miorlai); smirciiala s. f. (scincet) cf. sb. smrkanje.