2) shúĭer a á v. intr. (lat. sibulo [ild. sibilo] áre apoĭ *siŭulo mrom. shiur shuir shuĭer; fr. siffler pv. siular siblar sp. chillar siblar pg. silvar. Cp. cu treĭer). Est. Scot un sunet ascutzit tzuguind buzele saŭ bagind degetele in gura saŭ suflind in shuĭeratoare saŭ dind drumu aburuluĭ dintr’un cazan shi facindul sa treaca pintr’un fel de shuĭeratoare: merla shuĭera. Suflu intr’un fel deosebit (vorbind de sherpĭ). Vijiĭ saŭ fishiĭ pintre ramurĭ saŭ pin podu caseĭ (vorbind de gloantze): un glontz iĭ shuĭera pe la ureche. V. tr. Cint shuĭerind: a shuĭera o melodie. Reprob (blamez) pin shuĭerat: publicu la shuĭerat (pe actor pe orator). In vest fluĭer.