rob (róbi) s. m. 1. Captiv prizonier de razboi. 2. Sclav. 3. (Bihor) Hotz. Mr. rob. Sl. rabŭ (Miklosich Slaw. Elem. 42; Cihac II 315) cf. sb. cr. ceh. pol. alb. mag. rab. Der. roaba s. f. (sclava; taraboantza) la care sensul al doilea este tot sl. cf. sb. raba „carutza” (dupa Lacea Dacor. III 745 din sas. Rabber); robaci adj. (Mold. asiduu harnic); robi vb. (a captiva a face sclav; a se duce; a trai k sclav) cf. sl. rabiti; robie s. f. (sclavie captivitate) cf. sb. cr. robia; robca s. f. (inv. sclava); robime s. f. (inv. sclavi); roboti vb. (Mold. a munic a trudi) din sl. rabotiti „a face robi” cf. rus. rabotatĭ „a munci”; robota (var. robot) s. f. (Trans. claca; munca) din sl. rabota „captivitate” cf. ceh. pol. rus. rabota bg. rabot; roboteala s. f. (munca activitate); robotash s. m. (Trans. clacash) din sb. rabotaš mag. rabotos; robshag s. n. (Maram. sclavie) din mag. rabsag; desrobi vb. (a elibera a da libertate); desrobitor adj. (liberator); robot s. m. (robot automat) din ceh. robota prin intermediul fr. robot.