pustíŭ íe adj. (d. pustie s. f.). Deshert loc fara oamenĭ saŭ fara animale saŭ fara vegetatziune: regiune pustie. S. n. pl. urĭ. Pustie pustietate deshert: pustiu Sahareĭ. A striga in pustiŭ a vorbi in deshert a nu fi ascultat de nimenĭ. A latra a urla a pustiŭ a prezice pustiu saŭ a da semn k e pustiŭ latrind orĭ urlind sinistru. Vechĭ pustiĭŭ shi pustiñŭ.