proclét (procléta) adj. Blestemat afurisit. Sl. proklętŭ din klęti „a blama a detesta” (Miklosich Slaw. Elem. 39; Byhan 314; Barbulescu Arhiva XLII 204). Der. procletzi vb. (a afurisi); triclet (var. treclet) adj. (afurisit) din sl. triklętŭ „de trei ori afurisit”; procletz(en)ie s. f. (inv. blestem).