povátza (povétze) s. f. 1. (Inv.) Calauzitor persoana care conduce. 2. (Inv.) Actziunea de a indruma. 3. Sfat indemn orientare. Sl. cf. pol. powodca „calauza” rus. povodec „calauza” bg. povodica din sl. povesti povedą „a conduce” (Miklosich Slaw. Elem. 36; Cihac II 284; Weigand BA III 109). Pentru fonetism (povatza) cf. Graur BL III 47. Legatura cu sl. pavĭcĭ „drum” (Cretzu 358) este improbabila. Der. povatz s. n. (Mold. sfat); povatzui vb. (a sfatui; a conduce a calauzi); povatzuitor s. m. (inv. comandant; sfetnic).