poruncí (poruncésc poruncít) vb. A ordona a cere a da ordin. Var. inv. poronci porinci. Sl. porąčiti porąčą (Miklosich Slaw. Elem. 38; Cihac II 278; Byhan 329) cf. rus. poručiti mag. parancsolni. Der. porunca s. f. (ordin insarcinare) postverbal sau din sl. porąči cf. sb. poruka „ordin” rus. poruka „garantzie”; porunceala s. f. (actziunea de a porunci; Munt. joc de copii care consta in a da ordine celorlaltzi tovarashi de joaca); poruncitor adj. (imperativ; s. m. persoana care comada shef).