pópa (pópi) s. m. 1. Preot. 2. Riga la jocurile de cartzi. 3. Popicul mare. 4. (Trans.) Snop care desavirsheshte stogul. 5. (Bucov.) Post. Megl. popa. Sl. popŭ (Miklosich Slaw. Elem. 38; Cihac II 277) din mgr. πάπας cf. bg. sb. cr. slov. ceh. pol. pop. Der. popa s. f. (inv. calugar); popesc adj. (sacerdotal); popeshte adv. (preotzeshte); popi vb. (a se face preot a intra in biserica a se hirotonisi); popici s. m. (Olt. preot tinar); popie s. f. (preotzie); popime s. f. (preotzime); popirtzac s. m. (popoiac; par; stirpitura); popoiac s. m. (preot tinar); protopop s. m. (protoiereu) din mgr. πρωτοπαπᾶς in parte prin intermediul sl. protopopŭ; protopopeasa s. f. (nevasta de protopop); protopopie s. f. (protoierie); raspopi vb. (a parasi preotzia) cf. sb. raspopiti; raspopa s. m. (preot dat afara din sau care a abandonat preotzia).