pológ (poloáge) s. n. 1. Pala de iarba; postata. 2. Manunchi de fin sau de griu uscat cazut la pamint inainte de a fi cules. 3. (Pinza de) cort. 4. Baldachin draperie de pat. Megl. palog. Sl. pologŭ „depozit” (Miklosich Slaw. Elem. 37; Cihac II 275; Conev 61 shi 72) de la položiti „a asheza” cf. bg. sb. polog „cuib” rus. polog „draperie de pat” shi dirlog potlog razlog zalog. Der. (im)pologi vb. (a cosi finul; a semana; refl. a se rasuci a se indoi); pologar s. m. (cosash); polojenie s. f. (gluma anecdota) din sl. položenije „ashezare”.