plinge (plang plans) vb. 1. A varsa lacrimi. 2. A compatimi a deplinge. 3. A jeli (un mort). 4. (Refl.) A se tingui a se vaita. Mr. plingu plinshu plinzire megl. plǫng plǫns plǫngiri istr. pling plins. Lat. plangĕre (Pushcariu 1339; CandreaDens. 1409; REW 6572; Rolhfs Differenzierung 33) cf. it. piangere prov. planher fr. plaindre cat. planyer sp. plañir. Uz general (ALR II 231). Der. plingacios adj. (plingator gata sa plinga); plingator (var. rara plingaci) adj. care plinge trist); plingere s. f. (actziunea de a plinge sau de a se jelui; reclamatzie; cerere); plingatoare s. f. (bocitoare); plins (var. plinset) s. n. (plingere tinguire); plinsoare s. f. (plins scincet); deplinge vb. (a compatimi a deplora) format dupa fr. déplorer cf. deplora.