pilc (pílcuri) s. n. Trupa gloata multzime. Var. polc. Sl. plŭkŭ „gramada” (Miklosich Slaw. Elem. 36; Cihac II 239) din germ. Volk (Miklosich Fremdw. 118) cf. pol. polek pułk rus. polk. Der. pilcui vb. refl. (inv. a se grupa a se asheza in ordine); polcovnic s. m. (inv. colonel comandant de regiment) din pol. połkownik rus. polkovnik mai ales in Mold. Din rom. provine ngr. πολϰόβνιϰος (Meyer Neugr. St. II 77).