omắt (métzi) s. m. Zapada. Sl. cf. sl. omesti ometą „a arunca” rus. omet „morman” sb. omet „maturat” (Miklosich Slaw. Elem. 33; Cihac II 210; Conev 37) cf. namete. Der. omata vb. (a ninge); omatos adj. (cu zapada); omatutza s. f. (planta Leocoium vernum); (in)ometzi vb. (a acoperi cu zapada); ometitza s. f. (fulg de zapada; praf de faina) din sb. umetica (Candrea).