obróc (obroáce) s. n. Portzie ratzie tain. Sl. obroku „leafa” (Miklosich Slaw. Elem. 33; Cihac II 223) cf. sb. cr. slov. ceh. pol. obrok „ratzie” mag. abrak „furaj”. Sa confundat cu obroc (var. inv. oboroc) s. n. (masura de capacitate pentru cereale; cosh; stavila ecluza) din sl. (v. rus.) uboruku (Cihac II 221; Byhan 322; Tiktin) cf. rus. oborog rut. uborok ceh. uborek sb. cr. uborak. Der. obroci vb. (a se prosti a se zapaci) in loc de *oboroci; obrici vb. (Olt. a opri a interzice) probabil pornind de la sensul de „a ratziona a limita”; obricaritza s. f. (ratzie); obroceala s. f. (zapaceala deruta).