óblu (oábla) adj. 1. (Inv.) Rotund. 2. Plan lis. 3. (Adv.) Direct drept. Sl. oblu „rotund” (Miklosich Slaw. Elem. 32; Cihac II 220; Conev 97) cf. sb. cr. obli „rotund” pol. obły „rotund” rus. oblyi „indesat”. Der. obletz (var. oblete) s. m. (peshte Alburnus lucidus); obli vb. (a netezi a egala; a gelui) unde a intervenit in ultimul sens oblu s. n. (rindea) cuvint trans. din germ. Hobel.