logodí (logodésc logodít) vb. 1. (Refl.) A se lega a contracta o casatorie. 2. A lega prin logodna pe cineva. Sl. lagoditi „a se intzelege a trata ceva” (Miklosich Slaw. Elem. 28; Miklosich Lexicon 339; Cihac II 175) cu asimilarea vocalei atone (*lagodi) cf. rus. lagoda „invoiala”. Roesler 572 deriva in mod echivoc acest cuvint din gr. δίδωλόγον „a promite”. Der. logodna s. f. (calitate de logodnic perioada de timp cit doi tineri sint logoditzi) cf. sl. lagodinŭ „potrivit convenabil” cuvint ce se foloseshte in Munt. Mold. shi Trans. de E. (ALR II 158); logodnic s. m. (tinar logodit); logodnica s. f. (fata logodita); logodita s. f. (inv. logodnica); logoditor s. m. (inv. logodnic); logodintza s. f. (inv. logodna).