izbucní (izbucnésc izbucnít) vb. 1. A se porni brusc shi cu putere. 2. A izvori a tzishni. 3. A bufni in a pufni in. Var. sbucni sbugni. Bg. izbuchnuvam (DAR) care pare de origine expresiva cf. pocni bufni shi ngr. μπουχτίζω rus. buchnutĭ sb. cr. buknuti. Ultima var. pare specializata cu sensul de „a o rupe la fuga” poate prin incrucishare cu sbughi. Dupa Miklosich Slaw. Elem. 16 din sl. buchnoti. Der. postverbal izbuc s. n. (Trans. izvor fintina).