ISTOVÍT A istovitzi te adj. (Despre fiintze) Obosit peste masura secat de puteri; slabit sleit zdrobit epuizat extenuat. Doua zile umbla k un nebun istovit prostit moale k o cirpa. SADOVEANU O. VI 160. Ajunse acasa istovita tremurind cu trupul ud pina la piele. BART E. 238. Atzi pus cu totzii juramint Sa navem drepturi shi cuvint... cind istovitzi strigam K vrem pamint! COSHBUC P. I 209. ◊ Fig. O toamna care intirzie Peun istovit shi trist izvor. EMINESCU O. I 212.