HERB herburi s. n. (Mold.; invechit) Marca a unei tzari; stema blazon. Luna soare shi luceferi El le poartan a lui herb. EMINESCU O. I 100. ♦ Fig. Origine neam nobil. Poloneza shi de herb mindru... nu putea privi cu ochi uscatzi nici o suferintza. M. I. CARAGIALE C. 134. Varianta: hiérb (ODOBESCU S. II 210) s. n.