groápa f. pl. gropĭ maĭ rar groape (alb. gropa groapa d. vsl. grobŭ groapa mormint d. got. graba groapa germ. grab grube gruft groapa mormint; bg. grob mormint groba lada p. oase la taĭetoare. V. gropnitza grobishte hruba pogrebanie gravez). Sapatura saŭ scobitura facuta in pamint de om saŭ de natura. Mormint: a duce pe cineva la groapa. A da (a cadea) in groapa de prost ce eshtĭ a fi foarte prost. Prov. Cine sapa groapa altuĭa cade singur in ĭa cine prepara cuĭva un raŭ shil prepara luĭ singur. V. groapa shi shantz.