glúma f. pl. e (vsl. gluma nerushinare bg. sirb. gluma gluma ruda cu vechĭul islandez glaumr veselie zgomotoasa. V. Bern. 1 308 shi rom. harmalaĭe). Vest. Vorba saŭ fapta de ris: musafiriĭ faceaŭ glume pe socoteala luĭ. Fara gluma serios: itzĭ spun fara gluma c’a murit. In gluma glumind rizind fara seriozitate: a lua ceva in gluma. In est shaga.