ghizd (ghízduri) s. n. 1. Perete cu care se captusheshte o fintina pe dinauntru. 2. Planta (Medicago falcata). Sl. gyzda „podoaba ornament” (Cihac II 120; DAR). Der. ghizdui vb. (a intari ghizdul unui putz); ghizdei s. n. (ghizd; planta furajera Lotus corniculatus; planta Medicago falcata). Ghizda s. f. (Banat butoniera) din sb. gizda „podoaba” este dublet al cuvintului anterior; der. ghizdav adj. (frumos elegant dragutz) din sl. gyzdavŭ (Miklosich Lexicon 150) inv.; ghizdavie s. f. (frumusetze elegantza).