cojóc n. pl. oace (vsl. kožuhŭ d. koža pele; sirb. bg. rut. kožuh de unde shi ung. kosók kosog shi ngr kozóka). Haĭna scurta saŭ lunga (cu minicĭ saŭ fara minicĭ) facuta din blana de oaĭe (saŭ shi de alt animal) cusuta de o haina de postav saŭ purtata asha cum este cu pelea afara. Ishĭ scutura baba cojoacele ninge maĭ ales in zilele babeĭ (19 Martie cind poporu zice k o baba care reprezenta ĭarna ishĭ scutura cojoacele la munte). A scutura saŭ a scarmana cuĭva cojocu saŭ blana (cum aŭ ciniĭ lupiĭ) al bate raŭ. A avea ac de cojocu cuĭva a avea mijloace de al constringe. Atzĭ intoarce cojocu (pe dos) (k tzaranu cind e timp raŭ) atzĭ schimba atitudinea a te arata maĭ energic. A intreba de ce (din ce) e cojocu a maĭ perde timpu cu vorba. V. burca 1 bitusha tihoarca bonda.