cití (citésc citít) vb. A parcurge un text. Var. ceti (inv.). Sl. čitati (Miklosich Slaw. Elem. 52; Cihac II 57; Skok 65) de la čisti čitǫ „a cinsti a citi” care este etimonul lui cinsti. Der. citanie s. f. (lectura; inv. invatzatura; astazi slujba religioasa) din sl. čitenije četanije; citetz s. m. (cititor) din sl. čĭticĭ; citetz adj. (lizibil) de la citi; citeala s. f. (inv. lectura studiu); citire s. f. (lectura; enciclopedie manual carte de shcoala elementara); cititor s. m. (lector).