cel cea pron. shi art. pl. ceĭ cele; céla ceĭa pl. ceĭa celea (d. acel). Est. Arata persoana saŭ lucru departat in opoz. cu acesta: omu cel(cela sau acela) care trece cel (saŭ acel) om care trece omu cela (omu acela e numaĭ in limba scrisa) omu cel bun (saŭ omu bun) cel intzelept (saŭ intzeleptu) SHtefan cel Mare (saŭ SHtefan Marele k Mihaĭ Viteazu ild. Mihaĭ cel Viteaz). In unire cu ce se zice ceĭa ce (fals scris cea ce): porcu aduna cocenĭ ceĭa ce arata k vine ĭarna. V. al.