bubuí (uésc bubuít) vb. A produce un zgomot puternic a rasuna. Mr. mi bubuescu „ma plang” bumbunez „bubui”. Creatzie expresiva cf. gr. βομβέω lat. bombitare sl. bubati (care dupa Byhan 305 ar fi etimonul cuvintului rom.) sb. bubati slov. bobneti. Der. bubuit s. n. (zgomot mare); bubuitor adj. (rasunator); bubuitura s. f. (zgomot mare); rasbubui vb. (a rasuna).