bijbií (bíjbii bijbiít) vb. 1. A bolborosi a bombani. 2. A furnica a mishuna a forfoti. 3. A cauta pe dibuite. Var. bijbai bojbai. Creatzie expresiva bazata pe o consonantza ce pare a indica ideea de balabaneala cf. bilbii fojgai gilgii moshmondi it. bisbigliare fr. bisbille sp. bisbisar (REW 1350; Pushcariu Lr. 100). Der. bijbiiala s. f. (bijbiire; la oi ametzeala); bijbiitor adj. (care bijbiie care merge bijbiind); bijbiitura s. f. (mers sau cautare pe dibuite); bojbic s. m. (bilbiit); bozgindi vb. (a pipai) a carui alternantza consonantica o aminteshte pe cea a lui moshmindi.