O definiție pentru zamolitău
Explicative DEX
zamolitắu sn [At: CV 1951, nr. 3, 44 / Pl: ? / E: nct] (Mar) 1 Scandal. 2 Gălăgie (1). 3 Neplăcere.
Intrare: zamolitău
| substantiv neutru (N57) | nearticulat | articulat | |
| nominativ-acuzativ | singular |
|
|
| plural | — | — | |
| genitiv-dativ | singular |
|
|
| plural | — | — | |
| vocativ | singular | — | |
| plural | — | ||
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)