CRENOBIÓNTE s. n. pl. organisme care traiesc in apele izvoarelor. (< fr. crénobiontes)

CRENO₁ „izvor piriu torent apa minerala”. ◊ gr. krene „izvor fintina” > fr. créno it. id. germ. kreno > rom. creno. □ ~bii (v. bie) s. f. pl. crenobionte*; ~biologie (v. bio v. logie₁) s. f. ramura a limnologiei care studiaza organismele vii ce traiesc in izvoare; ~bionte (v. biont) s. n. pl. organisme vegetale sau animale care traiesc in apa izvoarelor shi a piraielor; sin. crenobii; ~fil (v. fil₁) adj. (despre vietzuitoare) care traieshte numai in apa izvoarelor; ~fite (v. fit) s. f. pl. vegetatzia apelor de izvoare; ~logie (v. logie₁) s. f. studiul apelor minerale terapeutice; ~terapie (v. terapie) s. f. folosirea apelor minerale in scop terapeutic; ~xen (v. xen) adj. (despre organisme) care intimplator a ajuns in biocenozele din apa de izvor.