6 definiții pentru contrainterogatoriu
Dicționare explicative
Explică cele mai întâlnite sensuri ale cuvintelor.
CONTRAINTEROGATÓRIU, contrainterogatorii, s. n. (Jur.) Interogatoriu luat pentru a verifica un interogatoriu anterior. – Din fr. contre-interrogatoire.
CONTRAINTEROGATÓRIU, contrainterogatorii, s. n. (Jur.) Interogatoriu luat pentru a verifica un interogatoriu anterior. – Din fr. contre-interrogatoire.
- sursa: DEX '98 (1998)
- adăugată de ionel_bufu
- acțiuni
contrainterogatóriu sn [At: DN3 / Pl: ~ii / E: fr contre-interrogatoire] (Jur) Interogatoriu luat pentru a verifica un interogatoriu anterior.
- sursa: MDA2 (2010)
- adăugată de blaurb.
- acțiuni
CONTRAINTEROGATÓRIU s.n. Interogatoriu luat martorilor pentru a verifica un interogatoriu anterior. [Pron. -tra-in...-riu. / cf. fr. contre-interrogatoire].
- sursa: DN (1986)
- adăugată de LauraGellner
- acțiuni
CONTRAINTEROGATÓRIU s. n. interogatoriu luat pentru a verifica un interogatoriu anterior. (< fr. contre-interrogatoire)
- sursa: MDN '00 (2000)
- adăugată de raduborza
- acțiuni
contrainterogatóriu s. n. Interogatoriu luat pentru a se verifica un interogatoriu anterior ◊ „În cursul contrainterogatoriului [...] el s-a dovedit mai puțin categoric.” Sc. 12 III 64 p. 6; v. și 18 V 61 p. 6 (cf. fr. contre-interrogatoire; Fl. Dimitrescu în LR 2/62 p. 135; DN3; DEX-S)
- sursa: DCR2 (1997)
- furnizată de Editura Logos
- adăugată de raduborza
- acțiuni
Dicționare morfologice
Indică formele flexionare ale cuvintelor (conjugări, declinări).
contrainterogatóriu s. n. → interogatoriu
- sursa: Ortografic (2002)
- adăugată de siveco
- acțiuni
substantiv neutru (N53) Surse flexiune: DOR | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
genitiv-dativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
vocativ | singular | — | |
plural | — |
contrainterogatoriu, contrainterogatoriisubstantiv neutru
- 1. Interogatoriu luat pentru a verifica un interogatoriu anterior. MDA2 DEX '09 DEX '98 DN
etimologie:
- contre-interrogatoire MDA2 DEX '09 DEX '98 DN