O definiție pentru ciumete
Argou
ciumete, ciumeți s. m. 2. v. ciumeg. 2. persoană necomunicativă.
Intrare: ciumete
ciumete substantiv masculin
| substantiv masculin (M46) Surse flexiune: DOR | nearticulat | articulat | |
| nominativ-acuzativ | singular |
|
|
| plural |
|
| |
| genitiv-dativ | singular |
|
|
| plural |
|
| |
| vocativ | singular | — | |
| plural | — | ||