4 definiții pentru șvaițăr

Explicative DEX

șvaițăr, ~ă a [At: ALR SN II h 277 / V: (reg) șfa~ / Pl: ~i, ~e / E: ns cf șvaiț] (Trs; părul1 sau d. culoarea cailor) Tărcat.

Relaționale

ȘVÁIȚĂR adj. v. bălțat, pătat, pestriț, tărcat.

șvaițăr adj. v. BĂLȚAT. PĂTAT. PESTRIȚ. TĂRCAT.

Etimologice

șváițăr (-re), s. n. – Brînză de tipul Emmenthal. Germ. Schweitzer (Käse), cf. Borcea 214.

Intrare: șvaițăr
șvaițăr substantiv neutru
substantiv neutru (N1)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • șvaițăr
  • șvaițărul
  • șvaițăru‑
plural
  • șvaițăre
  • șvaițărele
genitiv-dativ singular
  • șvaițăr
  • șvaițărului
plural
  • șvaițăre
  • șvaițărelor
vocativ singular
plural
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)